Ja! Laat mij...Echt genoeg gezien, geslikt en verdragen...

Rust!

Laat mij...Ik heb mensen gezien en meegemaakt van alle verschillende lagen...

Laat mij...

De tien geboden doorkruist, verbroken en verlaten...

Wanneer de ochtendglorie vanuit zee reist en mijn hart is voorzien van diepe gaten...

Laat mij...

Het besef, acceptatie en verlangen dat ik er best zijn mag...voordat ik op de zee in ren zo hard als ik kan een duik neem in zoute zeewater die dag...

Laat mij... ja echt laat mij...

Mij in mijn eigen waan leven...Wat voor mij veilig, vertrouwd is en misschien wel in mijn leven het enigste gegeven...

Laat mij... laat mij voor even...

Ik loop terug van een duik in de zee en voordat ik omkijk en zie de lange zanderige sporen...

Zonder dat het mij verwondering liet dat alles al was verloren...

Dan wist ik ook wat voor mij lag toch al reddeloos verleden...

Terwijl het droge zand door mijn handen glijd en hoop blijf koesteren in het heden...

Laat mij...